ดาวหาง
ดาวหาง คือ วัตถุขนาดเล็กใน ระบบสุริยะ ประกอบด้วยนิวเคลียสที่เป็นก้อนหิมะสกปรก ประกอบด้วยน้ำแข็ง คาร์บอนไดออกไซด์ มีเทน แอมโมเนีย และมีฝุ่นกับหินแข็งปะปนอยู่ด้วยกัน มีขนาด เส้นผ่านศูนย์กลาง ตั้งแต่ไม่กี่กิโลเมตรไปจนถึงหลายสิบกิโลเมตร เมื่อ ดาวหาง เข้าใกล้ดวงอาทิตย์ ความร้อนจากดวงอาทิตย์จะทำให้น้ำแข็งบนนิวเคลียสระเหิดเป็นแก๊สและฝุ่น แก๊สและฝุ่นเหล่านี้จะแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ นิวเคลียส ทำให้เกิดชั้นฝุ่นและแก๊สที่ฝ้ามัวล้อมรอบ เรียกว่า “โคม่า” (coma) และเมื่อโคม่าหมุนรอบนิวเคลียส จะเกิดแรงเหวี่ยงศูนย์กลาง ทำให้ฝุ่นและแก๊สบางส่วนหลุดออกไปจากโคมา ทำให้เกิดหาง ดาวหาง ซึ่งอาจยาวได้ถึงหลายล้านกิโลเมตร
ส่วนประกอบของดาวหาง
- นิวเคลียส เป็นก้อนหิมะสกปรก ประกอบด้วยน้ำแข็ง คาร์บอนไดออกไซด์ มีเทน แอมโมเนีย และมีฝุ่นกับหินแข็งปะปนอยู่ด้วยกัน มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางตั้งแต่ไม่กี่กิโลเมตรไปจนถึงหลายสิบกิโลเมตร
- โคมา เป็นชั้นฝุ่นและแก๊สที่ล้อมรอบนิวเคลียส เกิดจากการระเหิดของน้ำแข็งบนนิวเคลียสเมื่อเข้าใกล้ดวงอาทิตย์
- หาง เป็นส่วนที่ทอดเหยียดออกไปด้านหลังของดาวหาง เกิดจากการระเหิดของน้ำแข็งและฝุ่นในโคมาเมื่อได้รับแรงผลักจากลมสุริยะ
การจัดหมวดหมู่ของดาวหาง
- ดาวหางคาเปอร์นิคัส (Halley-type comets) มีวงโคจรสั้น ใช้เวลาโคจรรอบดวงอาทิตย์ประมาณ 20-200 ปี ดาวหางประเภทนี้เชื่อว่ามีแหล่งกำเนิดมาจากแถบไคเปอร์ (Kuiper belt) ซึ่งเป็นแถบวงแหวนที่อยู่เลยวงโคจรของดาวเนปจูนออกไป
- ดาวหางฮัลเลย์ (Halley comet) เป็นดาวหางคาเปอร์นิคัสที่มีชื่อเสียงมากที่สุด มีวงโคจรประมาณ 76 ปี ดาวหางฮัลเลย์จะโคจรเข้ามาใกล้ดวงอาทิตย์ทุกๆ 76 ปี และสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าครั้งล่าสุดในปี พ.ศ. 2552
- ดาวหางคาบยาว (Long-period comets) มีวงโคจรยาว ใช้เวลาโคจรรอบดวงอาทิตย์หลายร้อยหรือหลายพันปี ดาวหางประเภทนี้เชื่อว่ามีแหล่งกำเนิดมาจากเมฆออร์ท (Oort cloud) ซึ่งเป็นเมฆวงแหวนที่ล้อมรอบระบบสุริยะอยู่ไกลออกไป
การเคลื่อนที่ของดาวหาง
ดาวหางคืออะไร ดาวหาง โคจรรอบดวงอาทิตย์ เป็นวงรีที่มีระยะห่างระหว่างดวงอาทิตย์กับดาวหางแตกต่างกันไป ดาวหางที่มีคาบการโคจรสั้นจะโคจรใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่าดาวหางที่มีคาบการโคจรยาว ดาวหางบางดวงโคจรรอบดวงอาทิตย์เพียงครั้งเดียวแล้วหลุดออกจากระบบสุริยะไป
ดาวหางและฝนดาวตก
ดาวหางเกิดจากอะไร เมื่อดาวหางโคจรเข้ามาใกล้ดวงอาทิตย์ น้ำแข็งบนนิวเคลียสจะระเหิดกลายเป็นไอและฝุ่น ไอและฝุ่นเหล่านี้จะหลุดออกจากดาวหางและเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก ทำให้เกิดปรากฏการณ์ฝนดาวตก ฝนดาวตกแต่ละครั้งจะมีชื่อเรียกตามกลุ่มดาวที่ดาวหางปรากฏขึ้นครั้งแรก เช่น ฝนดาวตกลีโอนิดส์ (Leonids) ฝนดาวตกเพอร์ซิออดส์ (Perseids) เป็นต้น
ดาวหางและระบบสุริยะ
ดาวหางไม่จัดเป็นสมาชิกของระบบสุริยะ แต่ดาวหางมีความสำคัญต่อระบบสุริยะ โดยเป็นแหล่งกำเนิดของน้ำและสารเคมีอื่นๆ บนโลก นอกจากนี้ ดาวหาง ยังอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสูญพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตบนโลกครั้งใหญ่ในอดีตอีกด้วย
การค้นพบดาวหาง
ดาวหาง comet คือ สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเมื่อเข้าใกล้ดวงอาทิตย์ในระยะใกล้ ดาวหาง ดวงแรกที่มนุษย์ค้นพบคือ ดาวหางฮัลเลย์ (Halley’s Comet) ซึ่งค้นพบโดยเอ็ดมันด์ ฮัลเลย์ นักดาราศาสตร์ชาวอังกฤ ในปี ค.ศ. 1705 ดาวหางฮัลเลย์มีคาบการโคจรรอบดวงอาทิตย์ 76 ปี ปรากฏให้เห็นบนท้องฟ้าทุกๆ 76 ปี
ติดตามข่าวสารได้ที่นี่ : https://AstronomyMoon.com
อ่านบทความเพิ่มเติม : ดาวตกคือ
ศึกษาเกี่ยวกับ : ปรากฏการณ์ ฝน ดาวตก