ดาวอังคาร ดาวเคราะห์แดงแห่งระบบสุริยะ
ดาวอังคาร เป็นดาวเคราะห์ลำดับที่สี่จากดวงอาทิตย์ เป็น ดาวเคราะห์หิน ที่มีขนาดเล็กที่สุดเป็นอันดับสองในระบบสุริยะรองจากดาวพุธ ดาวอังคารมี ฉายาของดาวอังคาร อีกชื่อหนึ่งว่า “ดาวแดง” เนื่องจากมีสีออกแดงเรื่อ เกิดจากฝุ่นที่ล่องลอยปกคลุมเหนือพื้นผิวดาว ซึ่งฝุ่นสีแดงเหล่านี้คือออกไซด์ของเหล็ก (สนิมเหล็ก) ดาวอังคาร มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6,794 กิโลเมตร บรรยากาศของดาวอังคารประกอบด้วยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ประมาณ 95% ที่เหลือเป็นไนโตรเจนและอาร์กอน ความดันบรรยากาศบนดาวอังคารมีค่า
เพียง 0.006 เท่าของความดันบรรยากาศบนโลก ดาวอังคาร อุณหภูมิ เฉลี่ยที่พื้นผิวดาวอังคารมีค่าประมาณ -63 องศาเซลเซียส ดาวอังคารมีฤดูกาลเหมือนโลก แต่ปีหนึ่งจะนานกว่า 687 วัน เนื่องจากแกนหมุนของดาวอังคารทำมุมเอียง 25.2 องศา เท่ากับโลก ทำให้บริเวณขั้ว ลักษณะของดาวอังคาร มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี ดาวอังคารมีภูเขาไฟที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะคือโอลิมปัสมอนส์ สูงประมาณ 27 กิโลเมตร ยาวประมาณ 600 กิโลเมตร และกว้างประมาณ 300 กิโลเมตร ดาวอังคารมีดาวบริวารสองดวงคือ โฟบอส และดีมอส ซึ่งเป็นดาวเคราะห์น้อย ที่ถูกดาวอังคารจับไว้ โฟบอสมีขนาดใหญ่กว่าดีมอสเล็กน้อย ทั้งสองดวงมีรูปร่างบิดเบี้ยว และโคจรรอบ ดาวอังคาร ในวงโคจรใกล้มาก
โครงสร้างภายในของดาวอังคาร
ดาวอังคาร คือ ดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นอันดับที่ 4 ในระบบสุริยะ มีขนาด เส้นผ่านศูนย์กลาง ประมาณครึ่งหนึ่งของโลก ดาวอังคารมีโครงสร้างภายในคล้ายกับโลก ประกอบด้วย แกนกลาง ของดาวอังคารมีรัศมีประมาณ 1,700 กิโลเมตร ประกอบด้วยเหล็กและนิกเกิลเป็นหลัก แกนกลางของดาวอังคารมีอุณหภูมิสูงมากถึง 1,500 องศาเซลเซียส แกนกลางของดาวอังคารเป็นแหล่งกำเนิดสนามแม่เหล็ก
ของดาวอังคาร แมนเทิล ของดาวอังคารมีรัศมีประมาณ 1,600 กิโลเมตร ประกอบด้วยหินหนืด แมนเทิลของดาวอังคารมีอุณหภูมิสูงถึง 1,000 องศาเซลเซียส แมนเทิลของดาวอังคารเป็นตัวควบคุมการไหลเวียนภายในของดาวอังคาร เปลือก ของดาวอังคารมีรัศมีประมาณ 50 กิโลเมตร ประกอบด้วยหินแข็ง เปลือกของดาวอังคารมีความหนาน้อยกว่าเปลือกของโลกมาก เปลือกของดาวอังคารแตกหักได้ง่าย
ข้อมูลทั่วไปของดาวอังคาร
- ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 6,792 กม.
- ระยะห่างจากดวงอาทิตย์เฉลี่ย 227.9 ล้าน กม.
- การโคจรรอบดวงอาทิตย์ 687 วัน
- การหมุนรอบตัวเอง 24.6 ชั่วโมง
- อุณหภมิพื้นผิวเฉลี่ย -65 องศาเซลเซียส
- ข้อมูล ดาว อังคาร มีดาวบริวาล 2 ดวง
พื้นผิวของดาวอังคาร
ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์หินที่อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นอันดับที่ 4 ในระบบสุริยะ พื้นผิวของดาวอังคาร มีความหลากหลายมาก ประกอบด้วยภูเขาไฟ หุบเขา ทะเลทราย และน้ำแข็งขั้วโลก
ภูเขาไฟ
ดาวอังคาร มีภูเขาไฟที่สูงที่สุดใน ระบบสุริยะจักรวาล คือ ภูเขาไฟโอลิมปัส (Olympus Mons) สูงถึง 25 กิโลเมตร และมีฐานที่แผ่ออกไปเป็นรัศมี 300 กิโลเมตร ภูเขาไฟโอลิมปัสเกิดจากการปะทุของลาวาจำนวนมากอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายล้านปี นอกจากนี้ ดาวอังคารยังมีภูเขาไฟอื่นๆ อีกจำนวนมาก เช่น ภูเขาไฟอารีอาดี (Arsia Mons) ภูเขาไฟเอเวอเรส (Everest Mons) และภูเขาไฟทาร์ซิส (Tharsis Mons)
น้ำแข็งขั้วโลก
ดาวอังคารมีน้ำแข็งขั้วโลกทั้งขั้วเหนือและขั้วใต้ น้ำแข็งขั้วโลกของดาวอังคารประกอบด้วยน้ำแข็งแห้ง (น้ำแข็งที่ละลายได้เมื่อได้รับความร้อน) และน้ำแข็งน้ำ (น้ำที่แข็งตัว) น้ำแข็งขั้วโลกของดาวอังคารมีความหนาแตกต่างกันไป ขั้วเหนือมีน้ำแข็งขั้วโลกหนาประมาณ 3 กิโลเมตร ส่วนขั้วใต้มีน้ำแข็งขั้วโลกหนาประมาณ 5 กิโลเมตร
ทะเลทราย
ดาวอังคารมีทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือ ทะเลทรายไซคี (Cydonia) ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 10% ของพื้นผิวดาวอังคาร ทะเลทรายไซคีประกอบด้วยทรายและหินที่แห้งแล้ง นอกจากนี้ ดาวอังคารยังมีทะเลทรายอื่นๆ อีกจำนวนมาก เช่น ทะเลทรายอูราเนีย (Urania Desert) ทะเลทรายยูโทเปีย (Utopia Desert) และทะเลทรายซิลเวีย (Sylvia Desert)
หุบเขา
ดาวอังคาร มีหุบเขาที่ยาวที่สุดในระบบสุริยะคือ หุบเหวมาริเนอริส (Valles Marineris) มีความยาวถึง 4,000 กิโลเมตร กว้าง 600 กิโลเมตร และลึก 8 กิโลเมตร หุบเหวมาริเนอริสเกิดจากการขยายตัวของเปลือกโลกของดาวอังคาร นอกจากนี้ ดาวอังคารยังมีหุบเขาอื่นๆ อีกจำนวนมาก เช่น หุบเขาแอตลาส (Atlas Valles) หุบเขาแคลิฟอร์เนีย (California Valles) และหุบเขาอิซิส (Isis Valles)
ชั้นบรรยายกาศของดาวอังคาร
ดาวอังคารเป็น ดาวเคราะห์สีแดง ที่มีชั้นบรรยากาศเบาบางมาก ประกอบด้วยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นส่วนใหญ่ (96%) ตามมาด้วยก๊าซอาร์กอน (3%) และไนโตรเจน (1%) นอกจากนี้ยังมีก๊าซออกซิเจนและน้ำในปริมาณเล็กน้อย
ชั้นบรรยายกาศของดาวอังคารแบ่งออกเป็น 4 ชั้น คือ
ชั้นสตราโตสเฟียร์ (Stratosphere)
ชั้นสตราโตสเฟียร์ เป็นชั้นที่อยู่เหนือชั้นทรอปสเฟียร์ หนาประมาณ 50 กิโลเมตร ประกอบด้วยก๊าซอาร์กอนเป็นส่วนใหญ่ อุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นตามความสูงที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากมีโอโซนดูดซับรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์
ชั้นทรอปสเฟียร์ (Troposphere)
ชั้นทรอปสเฟียร์ เป็นชั้นที่อยู่ใกล้พื้นผิวดาวมากที่สุด หนาประมาณ 16 กิโลเมตร ประกอบด้วยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นส่วนใหญ่ อุณหภูมิจะลดลงตามความสูงที่เพิ่มขึ้น
ชั้นเมโซสเฟียร์ (Mesosphere)
ชั้นเมโซสเฟียร์ (Mesosphere) เป็นชั้นที่อยู่เหนือชั้นสตราโตสเฟียร์ หนาประมาณ 80 กิโลเมตร อุณหภูมิจะลดลงตามความสูงที่เพิ่มขึ้น
ชั้นเทอร์โมสเฟียร์ (Thermosphere)
ชั้นเทอร์โมสเฟียร์ เป็นชั้นที่อยู่เหนือชั้นเมโซสเฟียร์ หนาประมาณ 400 กิโลเมตร ประกอบด้วยก๊าซที่เบาบางมาก อุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นตามความสูงที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากได้รับพลังงานจากรังสีดวงอาทิตย์
น้ำบนดาวอังคาร
ดาวอังคาร หรือ mars ดาว เป็น ดาวเคราะห์แดง ที่ตั้งอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นอันดับที่ 4 ในระบบสุริยะ ดาวเคราะห์ดวงนี้เคยเป็นดาวเคราะห์ที่อบอุ่นและชื้นกว่าในปัจจุบัน มีหลักฐานมากมายที่บ่งชี้ว่าดาวอังคารเคยมีมหาสมุทรขนาดใหญ่ปกคลุมพื้นผิวอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ดาวอังคารได้เย็นลงและบรรยากาศก็บางลง ส่งผลให้น้ำจำนวนมากระเหยออกไป อย่างไรก็ตาม ยังมีน้ำเหลืออยู่บนดาวอังคาร น้ำส่วนใหญ่บนดาวอังคารอยู่ในรูปของน้ำแข็ง พบน้ำแข็งบนพื้นผิวดาวอังคาร ใต้พื้นผิวดาวอังคาร และในชั้นบรรยากาศดาวอังคาร น้ำแข็งบนพื้นผิวดาวอังคารพบได้ในขั้วดาวอังคาร บริเวณภูเขาไฟ และบริเวณอื่น ๆ บนพื้นผิวดาวอังคาร
ดาวบริวารของดาวอังคาร
ดาวบริวารของดาวอังคาร มีขนาดเล็ก 2 ดวง คือ โฟบอส และไดมอส ทั้งสองดวงมีรูปร่างไม่สมมาตร ผิวหยาบ และเต็มไปด้วยหลุมอุกกาบาต เชื่อว่าโฟบและไดมอสเป็นดาวเคราะห์น้อยที่ถูกดึงดูดเข้าไปในแรงโน้มถ่วงของดาวอังคาร
โฟบอส
โฟบอสเป็นดาวบริวารที่อยู่ใกล้ดาวอังคารมากที่สุด มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 22 กิโลเมตร โคจรรอบดาวอังคารในวงโคจรที่มีระยะทางเพียง 9,378 กิโลเมตร ใช้เวลาโคจรรอบดาวอังคารเพียง 7 ชั่วโมง 39 นาทีเท่านั้น ทำให้โฟบอสขึ้นและตกบนดาวอังคารถึง 2 ครั้งต่อวัน โฟบอสมีรูปร่างไม่สมมาตร มีด้านที่หันเข้าหาดาวอังคารมีขนาดใหญ่กว่าด้านที่หันออกด้านนอก ผิวหยาบเต็มไปด้วยหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ เชื่อกันว่าโฟบอสเป็น ดาวเคราะห์น้อย ที่ถูกดึงดูดเข้าไปในแรงโน้มถ่วงของดาวอังคาร เมื่อประมาณ 4.5 พันล้านปีก่อน
ไดมอส
ไดมอสเป็นดาวบริวารที่อยู่ไกลดาวอังคารมากที่สุด มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 12 กิโลเมตร โคจรรอบดาวอังคารในวงโคจรที่มีระยะทางประมาณ 22,790 กิโลเมตร ใช้เวลาโคจรรอบดาวอังคารประมาณ 30 ชั่วโมง 18 นาที ไดมอสมีรูปร่างไม่สมมาตร มีด้านที่หันเข้าหาดาวอังคารมีขนาดใหญ่กว่าด้านที่หันออกด้านนอก ผิวหยาบเต็มไปด้วยหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ เชื่อกันว่าไดมอสเป็น ดาวเคราะห์น้อย ที่ถูกดึงดูดเข้าไปในแรงโน้มถ่วงของดาวอังคาร เมื่อประมาณ 4.5 พันล้านปีก่อน
ติดตามข่าวสารได้ที่นี่ : https://AstronomyMoon.com
อ่านบทความที่น่าสนใจเพิ่มเติม : ดาวศุกร์
ศึกษาเกี่ยวกับ : ระบบสุริยะจักรวาล